هرجور حساب می‌کنم پدرسوخته‌ترین آدم‌های ایران کسایی بودن که اسم بچه‌هاشون رو می‌ذاشتن امیرآرشام و محمدآرمین و این چیزا. قالتاقی خاصی می‌خواسته که اون زمان تشخیص داده باشی در آینده قراره گذاری صورت بگیره و آگاهانه تصمیم گرفته باشی از هر دو سمت ماجرا کره‌گیری کنی: توی عاشورا به بچه سربند یازهرا ببندی و محمد صداش کنی، بعد بفرستیش آمریکا و بگی آرمینمون رفته دکترای فلان بگیره.

میام و پیدات می‌کنم

یه ربع تماشات می‌کنم

 یه حرکتی هست که لات و لوت‌ها توی عکس‌ها می‌کنن و اون هم اینه که در حالی که پوستشون برنزه‌ست و بازوهاشون بیرون زده، هر کدومشون بغل‌دستیش رو با انگشت نشون می‌ده. من برای انگیزه‌ی این حرکت یه تئوری دارم که چندجا مطرح کردم و بازخورد مثبت گرفتم، گفتم این‌جا هم بنویسم.

ریشه‌ی این حرکت یه جور غرور نهادینه‌شده توی این افراده. وقتی طرف به بغل‌دستیش اشاره می‌کنه، منظورش اینه که ای کسی که داری این عکس رو می‌بینی، می‌دونم که ناخودآگاه نگاهت میاد روی من و من رو مرکز ثقل عکس می‌دونی. ولی از من بشنو که مرکز ثقل عکس ایشونه (یعنی بغل‌دستی بنده).

۱- رضا برای دکترای مطالعات خاورمیانه به آمریکا رفت.

۲- پیتر برای دکترای هوش مصنوعی به حوزه‌ی علمیه‌ی قم رفت.