رضا وارد آمریکا شد. به سرعت یک ماشین رنت کرد که تا کمپس درایو کند چون آن روز کسی نمی‌توانست به او راید بدهد. لازم به ذکر است که در راه یک استاپ هم داشت تا کافی بگیرد. ماشین را که پارک کرد تا به آفیس برود، در راه ادوایزرش را دید. آن‌ها در مورد پیپر جدیدی که قرار بود پابلیش کنند یک اسمال‌تاک داشتند. در تمام طول صحبت، رضا خداخدا می‌کرد که ادوایزرش او را پوش نکند که ددلاین را جلو بیندازد.

 واقعیت

قَبِلتُ

اینستاگرام

AND I SAID YES

 پارادوکس شلوار کثیف:

شلوار سیاه وقتی خاکی بشه سفید می‌شه، ولی اگه شلواره سفید باشه تحت همون شرایط سیاه می‌شه.

همیشه به هوش و تیزبینی اون‌هایی که می‌گن منوتو و بی‌بی‌سی مال خودشونه غبطه می‌خورم.

من تو کارای فرهادی سپریشن رو بیشتر از همه دوست داشتم، البته سیلزمن هم خوب بود...

 اینستاگرام نود درصد دانشجوهای شریف:

پایین‌های صفحه، قبل از اپلای: یه عکس دسته‌جمعی توی یه فلافلی کثیف، همه با پیرهن‌های استخونی روشلوار، با یه زیرنویس تو این مایه‌ها که کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

وسط‌های صفحه، بعد از اپلای: یه عکس تو لاس‌وگاس با همون افراد، همه با رکابی و سربند پرچم آمریکا و بطری‌های الکل در جای‌جای تصویر، با یه زیرنویس انگلیسی غلط‌غولوط

بچه‌های انجمن به شدت به آرمین نقد داشتند که چرا با حکومت سازش می‌کند و به اندازه‌ی کافی رادیکال نیست، غافل از این که او چند بار به جای کُرد نوشته بود کورد.

 - کدوم مدرسه می‌رفتی؟

- تیزهوشان.

- اتفاقا من هم وقتی چهار سالم بوده یه روز یهو برگشته‌م به مامان بابام گفته‌م: «ما چرا هستیم؟ خدا واقعا وجود داره؟ پس رنج و تنهایی انسان برای چیه؟»

- کدوم مدرسه می‌رفتی؟

- تیزهوشان.

- اتفاقا من هم وقتی سه سالم بود خودم خوندن و نوشتن یاد گرفته بودم.

 اولین درس آموزش کامپیوتر این بود که دکمه‌ی اسکیپ برای خروج از برنامه به کار می‌بره. اولین سوال هم این بود که پس چرا کار نمی‌کنه؟ البته هنوز هم سواله پابرجاست.

 قانون طلایی فضای طنز ایران:

 ضریب هوشی کسایی که ایرج ملکی رو مسخره می‌کنن از ضریب هوشی ایرج ملکی پایین‌تره.

 خدا رو شکر من تا حالا به کسی تجاوز نکردم. البته من به خدا اعتقاد ندارم...

هنوز که هنوزه هر وقت آهنگ نون و پنیر ابی و داریوش رو گوش می‌دم، سر هر پیچ منتظرم ابی بگه: نون و پنیر و بامیه، داریوش بزن تو زاویه