یه آرایه‌ای هست که يه کم از سطح سواد من و شما بالاتره. برای همین اول توضیح‌ش می‌دم و بعداً می‌ریم سراغ سؤال.
***
بعضی از اشعار٬ "ذوبحرين" اَن. يعنی دو تا وزن دارن قربون‌شون برم. مثلاً:
"خواجه در ابریشم و ما در گلیم
عاقبت ای دل همه ما در گل ایم"
وزن‌هاش هم اينان:
1- مفتعلن مفتعلن مفتعل
2- فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
و بستگی داره که چجوری بخونیم‌ش!
1- خا/جه/دَ/رَب/ریـ/شَ/مُ/ما/در/گِ/لیم
2- خا/جه/دَر/اَب/ریـ/شَ/مُ/ما/در/گِ/لیم
[دو تاش که یکی شد که!]
به هر حال! شاعر یه الف می‌ذاره اونجا که هم می‌تونین بچسبونین‌ش به صامت قبلی، هم چی!
***
حالا بگین توی مصراع زیر چه آرایه ای نهفته.
"یه ماچ داد و دمش گرم"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
می‌دونم که باز هم نمی‌تونین بگین. برای همین خودم هر دو تا وزن‌ش رو می‌گم.
1- مفتعلن مفتعل
2- مفاعلن فعلاتن
خود خواننده، مصوت "آ" رو توی "ماچ" و "داد" کوتاه می‌کنه. طوری که به جاش می‌تونین بگین: "یه چک زد و دمش گرم". و وزن‌ش هم قاعدتاً همون شماره‌ی "1" می‌شه.
اما اگه درست بخونیم، می‌شه دومی.
***
می‌بینیم که پیداکردن این آرایه، همچین کم آسون نبوده!!! پس می‌فهمیم که چرا این مدت نبودم.