ده‌سال پیش، آقا نشسته جلوی تلویزیون، داره میکرو بازی می‌کنه. میکرو هم که یادتونه چه مصیبتی بود؟ سِیو نداشت. بازی هم یه جوری بوده که یا نمی‌شده متوقف‌ش کرد، یا این آقا دروغ گفته، یعنی می‌شده و اون بلد نبوده. حالا فرقی هم نمی‌کنه. چون اصل موضوع چیز دیگه‌ایه. دانه‌ی معنی بگیرد مرد عقل (احترام به مخاطب).
خب شما جای اون بودین چی‌کار می‌کردین؟ وقتی می‌بینین دشّوری‌تون گرفته و بازی هم به جاهای حسّاس‌ش رسیده و نه راه پس دارین، نه راه پیش؛ همون‌جا جلوی تلویزیون دشّوری نمی‌کردین؟
البته توضیح بیشتر راجع به این جریان، ترک ادب‌ست و اگر هم نگم، حمل بر عجز راوی می‌شه. خب بشه...
فقط بسنده می‌کنم به اینکه خانواده‌ی این آقا، ساعت ۹شب که می‌شه؛ ایشون رو برمی‌دارن و می‌ذارن دم در.