انسان هر چیزی را می‌تواند بازگو کند، مگر زندگی واقعی خودش را؛ همین امر غیرممکن است که محکوممان می‌کند آن چیزی باشیم که همراهانمان می‌بینند و بازمی‌تابانند. آن‌هایی که وانمود می‌کنند مرا می‌شناسند، کسانی که خود را دوست من می‌دانند و نمی‌گذارند تغییر کنم، هر معجزه‌ای را (که نمی‌توانم بازگو کنم، آن رویداد بیان‌ناشدنی را که نمی‌توانم اثبات کنم) نابود می‌کنند، فقط برای آن‌که بگویند: "من تو را می‌شناسم."

[اشتیلر، ماکس فریش]