فیلم سینمایی این‌طوریه که از اول تا آخر یه مسیر مشخص دنبال می‌شه و پایانْ از پیش معلومه. بازی‌های کامپیوتری هم با اینکه در ظاهر این‌طوری نیست، اما نهایتش همینه. فقط ممکنه بتونید کمی دور خودتون بچرخید و یکی دو تا اتاق اضافی رو توی اون هتل بازرسی کنید. اما آخرسر یه‌جور تموم می‌شه. [باشه بابا سایلنت‌هیل]
امیدوارم به نکته‌ی فلسفی این نوشته توجه کرده باشید.